Stymulacje mechaniczne

Stymulacje mechaniczne i odmłodzenie skóry twarzy

Badanie na próbkach wybranych losowo za pomocą biopsji

Wprowadzenie: 
Utrata napięcia mechanicznego jest czynnikiem wynikającej z mniejszej syntezy kolagenu w starzejącej się skórze. Liczne badania in vitro wykazały odziaływanie sił mechanicznych na fibroblasty poprzez mechaniczną transdukcję polegającą na przekształceniu mechanicznych sygnałów w reakcje biochemiczne. Reakcje te charakteryzują się modulacją ekspresji kodowania genowego składników macierzy zewnątrzkomórkowej (kolagenu, elastyny, …), a także w celu rozkładu enzymów (MMP) i ich inhibitorów (TIMP) (2-5).
Dzięki nowemu urządzeniu medycznemu, które zapewnia mechaniczne pobudzanie skóry i tkanki podskórnej możemy kontrolować badania wybranych losowo próbek i oceniać funkcjonalne zmian wywołane w fibroblastach. Widzimy także efekty związane z poprawą wyglądu starzejącej się skóry po serii zabiegów.

UMÓW SIĘ NA WIZYTĘ

GDAŃSKA KLINIKA URODY
80-862 Gdańsk,
ul. Stara Stocznia 2/2

recepcja@gdanskaklinikaurody.pl
519 779 858

Pobierz kupon o wartości 100 zł na swoją pierwszą wizytę!

Pobierz kupon

Materiał i metody:
Na grupie losowo wybranych 30 osób, tj., 20 kobiet i 10 mężczyzn (w wieku od 36 do 50 lat) z klinicznymi objawami rozciągnięcia skóry w dolnej części twarzy przeprowadzono zabieg poprawiający kondycję tej partii naskórka. Po 24 sesjach z zastosowaniem urządzenia LPG do stymulacji mechanicznej, wykonano biopsje w części poddawanej zabiegowi i przeciwległym bocznym obszarze kontrolnym w celu oceny dawki kwasu hialuronowego, elastyny, kolagenu typu I, MMP9 i kurczeniu się skóry odpowiadające działaniu izolowanych fibroblastów oraz mikroskopii elektronowej (n = 10).
Dodatkowo, ocena wszystkich pacjentów przed i po zabiegach obejmowała ocenę kliniczną, biometryczną i kwestionariusz samooceny pacjenta.

Wyniki: 
Ocena in vitro wykazała:

  • wzrost zawartości kwasu hialuronowego (+ 80,2%), elastyny (+ 45,6%), kolagenu typu 1 (+ 7,8%) i MMP9 (+ 115,4%)
  • poprawę zdolności migracyjnej fibroblastów
  • przebudowę skórną w odniesieniu zarówno do poprawy aktywności fibroblastów i zahamowania degradacji kolagenu
  • znaczną poprawę różnych objawów związanych ze starzeniem się skóry (zmarszczki, kurze
  • łapki, niejednorodność cery, obrzęki, worki i cienie pod oczami)
  • poprawę zwiotczenia skóry.

Wnioski: Mechaniczna stymulacja okazała się nieinwazyjną, nieagresywną i bezpieczną techniką stosowaną przy różnych częstotliwościach, która może znacząco poprawić fizjologię skóry. Ocena in vitro i wyniki mikroskopii elektronowej potwierdziły ujędrniający i zmieniający strukturę skóry efekt zabiegu. Dzięki wyjątkowej skuteczności dla starzejącej się skóry i doskonałą tolerancję, urządzenie to może być stosowane do odmładzania skóry twarzy.

Bibliografia:

1. V ARANI J, DAME MK, RITTIE L, FLIGIEL SE, KANG S, FISHER GJ, VOORHEES JI, Decreased collagen production in chronologically aged skin: roles of age-dependent alteration in fibroblast function and defective mechanical stimulation. (Zmniejszona produkcja kolagenu w chronologicznie starzejącej się skórze: role zależnych od wieku zmian w funkcjach fibroblastów i wadliwej stymulacji mechanicznej.) Am J Pathol. 2006 czerwiec; 168 (6): 1861.
2. EASTWOOD M, McGROUTHER DA, BROWN RA, Fibroblasts responses to mechanical forces (Reakcja fibroblastów na działanie sił mechanicznych), Proc Inst Mech Eng 1998; 212 (2): 85-92
3. CHIQUET M, Regulation of extracellular matrix gene expression by mechanical stress (Regulacja ekspresji genów macierzy zewnątrzkomórkowej za pomocą stresu mechanicznego) Matrix Biol październik 1999; 18 (5): 417-26
4. HARRIS AK, STOPAK D, WILD P, Fibroblast traction as a mechanism for collagen morphogenesis (Siła ciągnienia fibroblastów, jako mechanizm morfogenezy kolagenu.) Natura 1981; 290 (5803): 249-51.
5. KESSLER D., DETHLEFSEN S., HAASE L., PLOMANN M., HIRCHE F., KRIEG T., ECKES B., Fibroblasts in mechanically stressed collagen lattices assume a „synthetic” phenotype (Fibroblasty w siatce kolagenowej poddanej mechanicznemu działaniu nabierają cech „syntetycznego” fenotypu.) J Biol Chem wrzesień 2001; 276 (39): 36575-85.575-85.