Cellulit: fizjoterapia i leczenie

Matryca śródmiąższowa

Stanowi ona prawdziwe wewnętrzne „morze”, w którym zachodzą wszystkie wymiany i wszystkie istotne regulacje komórkowe, gdzie zaczyna się życie i pojawiają się choroby przewlekłe i zmiany zwyrodnieniowe, takie jak procesy starzenia się. Jest to substancja, która wypełnia każdą przestrzeń i występuje w postaci roztworu lub żelu. Głównymi komórkami, które ją tworzą są fibroblasty i makrofagi, ponieważ zapewniają ciągłe odnawianie się tkanki oraz działanie przeciwzapalne.

U poszczególnych osób ilość adipocytów jest różna i zależy również od obszarów ciała. Ich zróżnicowanie jest zależne od uwarunkowań genetycznych. Powyżej powięzi mięśniowej znajduje się poduszeczka tłuszczowa „tłuszcz równoległy”, którego główną cechą jest reagowanie na spożytą żywność / kalorie, stanowiące ważną przyczynę otyłości. Niektóre obszary ciała posiadają tłuszcz podpowięziowy, który jest określany jako „grudkowaty(tłuszczakowaty)”. Jest minimalnie wrażliwy na spożycie kalorii i insulinę. Aby stracić 1 kg tłuszczu należałoby stracić 6 kg tłuszczu systemowego.

Tkanka tłuszczowa

Tkanka tłuszczowa jest bardzo ważna dla organizmu . Łączy w sobie funkcję regulacyjną i energetyczną. Główną komórką tej tkanki jest adipocyt, którego zadaniem jest utrzymywanie rezerwy tłuszczu. Oprócz tego ma charakter ochrony mechanicznej oraz wspomagania termoregulacji.

Tkanka tłuszczowa jest połączona z układem hormonalnym przez hormony, które działają na metabolizm tłuszczów. Są one podzielone na dwie grupy:

• hormony lipolityczne (katecholamina, adrenalina, glukagon, kortykotropina, tyreotropina, hormony tarczycy)
• hormony lipogenetyczne (insulina, hormony płciowe, w szczególności estrogen)

Leczenie tej powięzi jest bardzo ważne, aby uzyskać jak najlepsze wyniki przy zastosowaniu endermologii.

Lekarze i anatomowie często ignorują lub negują znaczenie powierzchownej powięzi ciała. Na przykład, warstwa anatomiczna, w której odbywa się liposukcja lub modelowanie warstwy tłuszczowej to właśnie powierzchowna powięź, uważana niekiedy za systemowy bandaż: SFS (Superficial Fascial System – System powięzi powierzchownej). Ciekawe anatomiczne i histologiczne badanie kończyn dolnych wykazało obecność „powięzi powierzchownej” jako odpowiedzialnej za liczne estetyczne zmiany na powierzchni skóry [22].

Zagłębienia i wzniesienia konturu ciała zostały wyjaśnione anatomią powierzchownej powięzi i jej powiązań ze skórą, tłuszczem i układem mięśniowo-szkieletowym. Badanie anatomii i zrozumienie fizjopatologicznej wymiany w układzie powierzchownego bandażu są nie tylko podstawą do chirurgicznej korekcji sylwetki, ale przede wszystkim podstawą do poprawy w leczeniu osteopatycznym.

Argentyńczycy, Moretti, Schapira i Kaplan zbadali 20 pacjentów, 10 mężczyzn i 10 kobiet pobierając z okolicy wzdłuż boku i kolana jeden „romb” o długości 20 cm każdego z jego czterech boków. Ich anatomiczne badania wykazały obecność siatki tkanki łącznej, która rozciąga się od płaszczyzny podskórnej do rozcięgna mięśni [23]. Właśnie ta siatka stanowi właściwe powierzchniowe pasmo i jest utworzona z różnych poziomych przegród z włókien kolagenowych i elastycznych oddzielonych płatami tłuszczu i zawsze poprzecinanych pionowo włóknami w rodzaju przegród. Na poziomie podskórnym obecność powierzchniowej powięzi stanowi również związek z głęboką skórą właściwą z większymi przegrodami włóknistymi poprzetykanymi wśród nich w taki sposób, aby wywołać oddzielenie tkanki tłuszczowej w małych komorach, które tworzą powierzchniową tkankę tłuszczową o klasycznej strukturze plastra miodu.

Ta konfiguracja strukturalna stanowi „układ powięziowo-skórny” o ogromnym znaczeniu funkcjonalnym.

Nawet jeśli anatomicznie nie jest obserwowana prawdziwa płaszczyzna separacji wśród powierzchownej powięzi mięśniowej i łączących włókien głębokiej skóry możemy wywnioskować, że, funkcjonalnie i histologicznie, ciągłe nakładanie się włókien łącznie stanowi tę „powierzchowną powięź podskórną”.

U szczupłych pacjentów powierzchowne pasmo jest dobrze wytyczone i ma białawy kolor. U pacjentów otyłych wielka ilość tkanki tłuszczowej rozciąga powierzchowną powięź oraz tłumi koniec, co utrudnia jej rozpoznanie. Sprężyste włókna tkanki łącznej są rozcieńczane w materii tłuszczowej, co może wyjaśniać błąd w niektórych badaniach, które stawiają w wątpliwość istnienie tego powierzchownego pasma.

Bez wątpienia, u mężczyzn w powierzchniowym obszarze powyżej grzebienia biodrowego pojawia się jako głębokie pasmo, którego nie ma u płci żeńskiej. U kobiet, natomiast, pojawia się pasmo włókniste z rozcięgnem mięśniowym na poziomie nad pośladkami, które stanowi podstawę dla tkanki tłuszczowej znajdującej się w tej strefie. Różnica ta wyjaśnia różnicę w obrysie pośladków u obu płci.

Skóra, powierzchowna powieź i powierzchowny tłuszcz muszą być traktowane jako układ ochrony i wsparcia funkcjonalnego. Ta jedność funkcjonalna stanowi wsparcie dla materii tłuszczowej i zapobiega nieprawidłowemu umiejscowieniu tej materii w innych obszarach anatomicznych. Ciągnięcie i rozciąganie powierzchownego pasma twarzy i powierzchownej powięzi mięśniowej za pomocą zabiegu Endermologie jest niezbędny w leczeniu.

Masaż

Masaż jest sztuką, czymś więcej niż działanie terapeutyczne, które obejmuje odczucie pomiędzy ręką operatora i tkankami pacjenta, które nie mogą doznać szoku, ale muszą być ponownie unaczynione, pobudzone i oczyszczone. Dobrze zrobiony masaż musi odprężyć ciało i umysł, oraz zwiększyć temperaturę skóry poprzez stymulację mikrokrążenia, które sprzyja wymianie międzykomórkowej. Całkowity masaż ciała może mieć działanie uspokajające, a tym samym stymulujące układ nerwowy. Ale masaż nie może być zbyt mocny lub długi, aby nie spowodować zatorów limfatycznych.

Manualny drenaż limfatyczny

Drenaż limfatyczny jest metodą fizyczną, mającą na celu zmniejszenie zastoju płynu limfatycznego i substancji toksycznych w tkankach. Drenaż limfatyczny nie jest traumatyczną, ale delikatną techniką masażu.

Historia i zasady

Nasze doświadczenie z Systemem LPG rozpoczęło się w 1993 roku. Francuski inżynier Louis Paul Guitay (LPG) opracował system, który miał pomóc w pielęgnacji zwłóknień powstałych u niego w wyniku gwałtownego urazu, a który przypominał ruch wykonywany przez palce masażysty wraz z dodatkowymi skutkami. Zaawansowane oprogramowanie umożliwia uzyskanie faz ciągłego i sekwencyjnego zasysania z mobilizacją tkanek, oferując terapeucie nieskończoną gamę możliwości interwencji odpowiednich dla różnych schorzeń. Tak rozpoczęła się prawdziwa rewolucja w fizjoterapii. Obecnie badania naukowe potwierdziły skuteczność tej metody [2-9]. Rewolucja ta dała również początek powstaniu ważnego profesjonalnego zespołu składającego się z lekarza / chirurga i fizjoterapeuty, związku, który jest ważny w leczeniu chorób żylnych i układu limfatycznego.

Co to jest endermologia

Jest to opatentowany sprzęt, który za pomocą różnych programów zasysania powstającego między dwoma mechanicznymi wałkami unosi skórę osiągając najgłębsze struktury (rys 3-4).

Ręce terapeuty mogą być wspomagane przez zintegrowane działanie tego urządzenia umożliwiając wykonywanie tych samych czynności fizjoterapeutycznych wzbogaconych rozciąganiem tkanki skórnej, co pozwala na dotarcie do głębszych warstw. Efektem jest głównie stymulacja metabolizmu komórkowego (fibroblastów, komórek tłuszczowych) i unaczynienie z drenażem limfatycznym oraz oczyszczenie poprzez ręczny drenaż limfatyczny.

W celu zapewnienia właściwego leczenia niezbędne są:

• 1. Prawidłowe rozpoznanie, aby móc zastosować terapię lub najbardziej odpowiedni program
• 2. Wykwalifikowany personel

Mechanizm działania

Zabieg Endermologie® posiada pięć uzupełniających się działań, które umożliwiają leczenie różnych typów tkanek:

1. Mobilizacja tkanek, które charakteryzują się różną strukturą, a w konsekwencji aktywacja mikrokrążenia tętniczego.
2. Wyciąganie tkanki łącznej z gimnastyką skóry
3. Aktywacja odbitych łuków i stymulacja włóknistych pasm
4. Regulacja neurometaboliczna z aktywacją metaboliczną
5. Rytmiczny ucisk tkanek z drenażem limfatycznym